سالروز شهادت پیامبر اسلام و امام حسن مجتبی و امام رضا علیهم صلوات الله علیه تسلیت باد
1401/07/02 تعداد بازدید: 99
print
سالروز شهادت پیامبر اسلام و امام حسن مجتبی و امام رضا علیهم صلوات الله علیه تسلیت باد

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله امّا حسن، او پسر من و فرزند من و پاره تنم و روشنایى چشمم و نور دلم و میوه قلبم است

 "امام جواد(ع) روایت می کنند که روزی حضرت علی(ع) درحالی که به دست سلمان تکیه داده بودند وارد مسجد الحرام شدند و امام حسن مجتبی(ع) در محضر آن حضرت بود، در آن هنگام مردی نیکو صورت که جامه های زیبا بر تن داشت وارد شد و به خدمت امیرمومنان(ع) عرض ادب و تقدیم سلام نمود، سپس گفت: من از محضر شما 3 پرسش می کنم، اگر آنها را پاسخ فرمائید، می فهمم که این مردم به شما ستم کردند و حق شما را به ناحق غصب کردند، امیرمومنان فرمود: آنچه می خواهی بپرس.
چون آن مرد سوالاتش را پرسید، امام(ع) به فرزند بزرگوارش امام حسن مجتبی(ع) رو کرد و فرمود: ای ابومحمد سوالات این مرد را پاسخ بگو.
چون امام حسن مجتبی(ع) هر 3 پرسش را پاسخ گفت، آن مرد به وحدانیت خدا و رسالت رسول اکرم گواهی داد و سپس به امامت امیر مومنان(ع) و امام حسن مجتبی(ع) و امام حسین(ع) گواهی داد و آنگاه امام ها را یکی پس از دیگری شمرد و به امامت هر یکی شهادت داد تا به امام حسن عسکری(ع) رسید و آنگاه گفت: "و اشهد علی رجل من ولد الحسن لا یکنی و لا یسمی حتی یظهر امره، فیملأها عدلا کما ملئت جورا".
"و گواهی می دهم به امامت فرزند امام حسن -عسکری - که نام و کنیه اش گفته نمی شود تا روزی که ظاهر شود و جهان را پر از عدالت کند، آنچنان که پر از ستم شده است".
آنگاه امیرمومنان را تودیع کرد و از مسجد خارج شد.
امیرمومنان(ع) خطاب به امام حسن(ع) فرمود: ای ابومحمد برخیز و این مرد را تعقیب کن. امام حسن مجتبی(ع) بلند شد و به دنبال آن مرد حرکت کرد، لحظاتی بعد برگشت و عرض کرد: این مرد تا از مسجد خارج شد اصلا متوجه نشدم که کجا پای نهاد و به کجا رفت!!.
امیرمومنان فرمود: آیا این مرد را شناختی؟ امام حسن(ع) عرض کرد: خدا و پیامبر و امیرمومنان داناترند. امیرمومنان فرمود: او حضرت خضر بود". (10)
طبق روایات فراوانی حضرت خضر(ع) زنده است و در فرصت های مناسب در مجلس امامان معصوم(ع) حضور می یافت و اینک در خدمت حضرت بقیة الله روحی و ارواح العالمین له الفداء می باشد و جزء 30 نفری است که همواره در ملازمت آن حضرت هستند و خداوند به وسیله ی آنها رفع غربت از وجود مقدس حضرت صاحب الزمان(ع) در زمان غیبت می نماید.(11)

 

منبع : 10 - اصول کافی، ج 1 ص 441.


11 - غیبت شیخ طوسی، ص 102.