مسابقات های- تک 2018 (High-Tech2018) اوراسیا از دوم تا ششم آبان ماه در کاترنبورگ روسیه برگزار شد و یک جوان ایرانی به عنوان نخبه مهارتی با عزم و اراده قوی توانست مدال این رقابت ها را به دست آورد.

در مسابقاتی که 473 شرکت کننده در حضور 540 کارشناس از کشورهای آسیایی و اروپایی با هم مبارزه می کردند، پسر 22 ساله ایرانی از سقز توانست به عنوان نخبه مهارتی در یک رقابت سخت 17 ساعته حریفان قدر را در رشته تأسیسات الکتریکی شکست دهد و مدال نقره رقابت ها را کسب کند.

نام «نخبه مهارتی» کمتر به گوش خورده است اما رضا رزوان از خطه کردستان در یکی از شب های سرد روسیه با خبرنگار ایرنا به گفت و گو نشست و توضیحات مفصلی در این خصوص داد.

قبل از این که رضا از حس و حال دریافت این مدال بگوید، کمی درباره نخبه مهارتی توضیح می دهد: اگر خیلی ساده بخواهم توضیح دهم، ما دو شکل نخبه در کشور داریم. یک گروه نخبه فکری هستند که کارهای پژوهشی و اختراعی انجام می دهند و گروه دیگر که من هم جز آن ها به حساب می آیم، نخبه های مهارتی هستند. نخبه های مهارتی قدرت تحلیلی بالایی در حل مسائل دارند. این دو گروهی که گفتم مکمل یکدیگر هستند. اگر نخبه های مهارتی و فکری با هم کار کنند می توانند به دستاوردهای بسیار خوبی برسند.

**خروج از بنیاد نخبگان ملی کشور

نخبه های مهارتی توانایی انجام کار با بهترین کیفیت ممکن را دارند. مهارت در حرفه آموزشی شان زیاد است و همین خصوصیات از آنها افراد نخبه ساخته است. اما روزگار چندان بر وفق آن ها نیست: «به نظر من نخبه های مهارتی در کشور ما جایگاه مناسبی ندارند. ما چندین سال قبل جزو بنیاد نخبگان ملی کشور بودیم اما متاسفانه این امتیاز از ما گرفته شد. این رقابت ها از سال 2014 در روسیه برگزار می شود. آن ها در این بخش چنان سرمایه گذاری کرده اند که باور کردنی نیست. جایزه برنده best of best این مسابقات 300 میلیون تومان است. این جوایز و حمایت ها باعث می شود انگیزه برای پیشرفت بالا برود و به همین واسطه کشور توسعه پیدا کند.»

رضا از زمانی که خیلی کم سن و سال بود، استعدادش را کشف کرد. پرورش و شناخت این استعداد را تا جای زیادی مدیون پدرش است و بعد هم تلاش خودش: «من از بچگی کنار دست پدرم مشغول به کار بودم و همین مسئله باعث شد من در انجام کارهای تاسیساتی مانند جوشکاری، برقکاری و لوله کشی ماهر شوم. اما علایق شخصی، من را به سمت برق برد. از 14سالگی به شکل تخصصی این کار را به شکل آکادمیک و عملی، در مراکز فنی و حرفه ای کشور دنبال کردم.»

**معلم مسیر زندگی ام را عوض کرد

بسیاری از نخبگان مهارتی، ورزشی و علمی کشور بیان کرده اند که در دوران تحصیل، یک معلم متوجه استعداد آن ها شده و در پرورش دادن این استعداد بسیار تلاش کرده است. رضا رزوان هم از آن آدم هایی است که این فرصت را در زندگی اش داشت: معلم کلاس های فنی و حرفه ای که در آن جا درس می خواندم احساس کرد من در رشته برق مهارت دارم. ایشان توان خود را برای من گذاشت تا بتوانم در این راه موفق شوم.

تلاش های رضا و معلمش زمانی به نتیجه رسید که او سال 92 اولین مدال طلای مسابقات داخلی نخبه مهارتی را دریافت کرد. بعد از آن هدفش را گذاشت برای این که بتواند وارد عرصه جهانی شود. اما بخت با او یار نبود:« متاسفانه در اردوی 2015 برزیل با مشکل مواجه شدم و نتوانستم حضور پیدا کنم. رفتن به این مسابقات نیاز به سرمایه مالی زیادی داشت و من هم در آن برهه نتوانستم از عهده اش بربیایم. سال 2017 موفق به حضور در مسابقات ابوظبی شدم اما متاسفانه به علت مسائل سیاسی شرکت زیمنس ما را تحریم کرد و اجازه نداد مسابقه دهیم. این اتفاق برای من ناامیدی بزرگی بود. من شش سال از عمرم را برای دریافت چنین عنوانی صرف کردم که متاسفانه حق من ضایع شد و کسی به این مسئله توجه نکرد.» رضا می گوید آن زمان مسئولین قول هایی به تیم نخبه های مهارتی دادند اما نتیجه ای حاصل نشد.

**رها نکردم

به دست آوردن مدال نقره، حاصل تلاش رضا و پا پس نکشیدن او بود. با مشکلاتی که به وجود آمد، همه چیز را رها نکرد و به عکس حتی تلاشش را هم بیشتر کرد: «من عادت خوبی دارم. اگر کاری را شروع کنم، باید به انتها برسانم، هیچ وقت هم ناامید نمی شوم. بعد از آن که نتوانستم در مسابقات قبلی شرکت کنم، شروع کردم به پیگیری کردن این که چطور می توانم خودم را به عرصه رقابت های جهانی برسانم که خوشبختانه با مسابقات های-تک آشنا شدم.»

در این راه فاروق محمدامینی، مربی رضا در تمام مراحل همراهش بود. با این که می گوید هیچ حمایتی از بخش دولتی دریافت نکرده است، اما باز هم از پا ننشست و دنبال اسپانسر گشت: «در نهایت با تلاش فراوان توانستیم یک اسپانسر پیدا کنیم که هزینه عزیمت به روسیه را بدهد. از آن طرف به دلیل نبود امکانات، حدود یک سال هیچ تمرینی در زمینه برق نداشتم. اما چون انگیزه داشتم توانستم بین 18تیم که در این رقابت ها حضور داشتند، به مدال نقره دست پیدا کنم.

رضا با این که با امکانات محدود خود اجرای پروزه را متقبل شد و نمره خوبی هم از این رقابت ها گرفت، اما از این که برای کشور طلا شکار نکرده، کمی ناراحت است: اختلاف امتیاز آن چنانی با نفر اول نداشتم، اگر یک مقدار با پروژه آشنا بودم و از قبل هم فرصت تمرین داشتم، حتما مدال طلا می گرفتم. از مردم عذرخواهی می کنم که مدال طلا نیاوردم، اما کسانی که من را می شناسند می دانند من در شرایط کاملا ناعادلانه وارد این رقابت ها شدم.

پروژه ای که من در های- تک انجام دادم عملا در جهان کسی نمی تواند آن را تمام کند، چرا که علاوه بر محدودیت امکانات، زمان مسابقه هم خیلی کم بود. برای پایان پروژه ای که به مسابقه گذاشته بودند، در بهترین حالت 25ساعت نیاز بود که ما فقط 17 ساعت زمان داشتیم.» رضا با این توضیح ادامه می دهد که در این مسابقات به او یک پاسپورت مهارتی داده اند که با آن می تواند به تمام کشورهایی که عضو مسابقات هستند، تردد کند و مشغول به کار شود.

علاوه بر آن ، کشورهایی مانند انگلستان و چین هم از او دعوت کرده اند که در مسابقات به عنوان کارشناس حضور پیدا کند و برای نخبه های مهارتی آن ها کلاس های آموزشی برگزار کند.

**دریغ از یک تریبون

از رضا در این باره که چرا اخبار این مسابقات انعکاس نداشت می پرسم. سر درد دل هایش باز می شود: «کسب مقام دومی در بخش خبری حوزه مهارتی خودمان انعکاس خوبی داشت اما متاسفانه در کشور ما یک رسم بد این است که از نخبه های علمی، مهارتی و سایر افرادی که در زمینه تکنولوژی و اختراعات در حال کار هستند حمایت و تشویق خاصی به عمل نمی آوریم. ما آن جا حتی یک تریبون ویدیویی نداشتیم که خودمان را در های تک نشان دهیم. از نظر من این معضل بزرگی بود. ما در بخش ورزشی انواع سرمایه گذاری را انجام می دهیم اما در بخش تکنولوژی چه؟ تیم قزاقستان در این مسابقات همراه ما بود. شرایط و امکانات آنها به قدری خوب بود که گویی از فضا آمده اند.»

رزوان مدال های دیگری هم در کارنامه اش دارد ، او در رشته لوله کشی دارنده دیپلم افتخار کشوری است و یک مدال طلا هم در تاسیسات الکتریکی دارد.

این نخبه ایرانی در پایان مصاحبه می گوید: راهی که تا این جا طی کردم بسیار پر فراز و نشیب بود. شرکت در این مسابقات واقعا یک جور اعتیاد است و کسی که وارد مسابقات می شود، به این کار اعتیاد پیدا می کند و تا به آن نتیجه نرسد، رهایش نمی کند. من در راه رسیدن به این مسابقات خیلی چیزها را رها کردم. کلی مشکلات مالی و معیشتی برای من به وجود آمد اما برای رسیدن به هدفم انگیزه داشتم و دارم.